خبرگزاری حوزه/ تاریخ علوم اسلامی و زندگی مجاهدان این عرصه که عمر خویش را صرف اعتلا و انتشار معارف دینی و حقایق آئینی نموده اند گویا و جویای بزرگان و فرهیختگانی است که دل و دین در گرو عشق خویش که همانا رسیدن به معرفت حقیقی و دست یافتن به علم ایمانی بوده گذاردند و در این راه، جام بلا را سرکشیدند و نام خویش را زیر گنبد دوار این جهان به نیکی و بزرگی و بزرگواری حک نمودند.

از این جمله و جرگه بزرگمردی است به نام ابوعبدالله مقداد بن عبدالله، مشهور به فاضل مقداد، فاضل سُیوری و حلی که از جمله برجستگان علوم دینی و  فقیهان بزرگ و محققین فاخر قرن نهم هجری بوده است در این روز به جهان باقی پرکشید.

فاضل مقداد، با تبحر و تسلطی کم نظیر در علوم و فنون مختلف فکری و فرهنگی و اشراف و دقتی که در طول سالهای تحصیل خود در حوزه معارف اسلامی به دست آورد، توانست در دانش‌ کلام، فقه، اصول،‌ معانی و بیان، قرآن، حدیث و منطق به جایگاهی درخور دست یابد و در این حیطه های متنوع و متکثر از خود آثار و تألیفاتی ارجمند و سترگ برجای گذارد.

کتابهای او هم در میان اهل تشیع و هم عامه، از وجه برجسته و خوبی برخوردار بوده و مورد استفاده تمام فرق اسلامی قرارمی گیرد.

ایشان را «سیوری»، «اسدی»، «غروی» و شاگرد شهید اول می خوانند و بدین اوصاف و القاب مشهور است.

سیوری را به مناسب قریه ای در حومه شهر حله عراق به نام سیور بدو متصف کرده اند و با در نظر گرفتن نزدیکی سیور به حله هم حلی می خوانندش و او که نسبش به بنی اسد می رسد «اسدی» نام گرفته و این در حالی است که مقدادیون از خاندان های معروف و شهیر نجف اشرف بوده و در این منطقه شهرتی تام و تمام دارند.

ایشان هم به سان بسیاری از علمای جهان اسلام پس از طی دوره اولیه و مقدماتی علوم و معارف دینی در حله و بغداد، راهی نجف اشرف شد و تحصیلات عالی و طی مدارج علمی را در این آوردگاه عظیم و عزیز و بلندمرتبه علوم اسلامی سپری نمود.

ایشان در طی دورانی که در نجف اشرف به تحصیل و کسب فیض در درگاه علم دین مشغول بود از محضر اساتید بلندمرتبه آن دیار و دوران بهره مند شد و به درجه رفیع اجتهاد و نیز مرجعیت شیعه نائل آمد.

از جمله اساتید ایشان می توان به شهید اول (محمّد بن جمال الدین مکی)، فخر المحققین (محمّد بن حسن بن یوسف بن علی بن مطهر حلّی)، سید ضیاء الدین عبدالله الاعرجی و سید عمیدالدین اشاره نمود.

از جمله آثار این عالم ربانی و محقق شیعی نیز باید به النافغ یوم الحشر؛ شرح «باب حادی عشر» علّامه حلّی،«اللوامع الالهیه» و «قواعد الفقهیه»، «نضد القواعد»، «المسائل المقدادیه»، ارشاد الطالبین شرح «نهج المسترشدین» علامه حلّی و کنز العرفان فی فقه القرآن اشاره کرد.

سیاهه شاگردانش را بزرگان و برجستگانی تشکیل می دهند که نامشان در تاریخ ماندگار گشته و از آن جمله اند: جمال الدین احمد حسن بن راشد حلّی حسن بن محمّد بن حسن نجفی، حسین بن فخر الدین بن سفر الله، سیف الدین شغرابی، شرف الدین مکی، ظهیر الدین بن الحسام، عبدالله بن مقداد، علی بن الحسن بن علاله علی تولینی نحاریری عاملی، علی بن عبدالعالی المیسی العاملی، سید رضی الدین بن عبدالملک، الواعظ القمی شیخ قاسم الدین و محمّد بن شجاع القطان الانصاری الحلی.

این عالم ربانی و پژوهشگر شهیر شیعی در سنّ هشتاد سالگی و در سال 826 قمری بدورد حیات گفت و به ملکوت اعلی پرکشید.

یادش گرامی، روحش شاد و راهش پر رهرو باد!